เซลล์สร้างพลังงานผ่านการหายใจระดับเซลล์โดยการออกซิไดซ์โมเลกุลอาหาร เช่น กลูโคส. พลังงานที่ปล่อยออกมาในระหว่างกระบวนการนี้จะถูกนำไปใช้เพื่อสร้างอะดีโนซีนไตรฟอสเฟต (ATP), โมเลกุลกักเก็บพลังงานหลักของร่างกาย. ผู้เล่นหลักในกระบวนการนี้คือ NAD+, รูปแบบออกซิไดซ์ของนิโคตินาไมด์อะดีนีนไดนิวคลีโอไทด์, ซึ่งสูญเสียอิเล็กตรอน. คู่ที่ลดลงของมัน, นาดีเอช, ได้รับอิเล็กตรอนที่สูญเสียไปโดย NAD+. ด้วยกัน, NAD+ และ NADH ก่อตัวเป็นคู่รีดอกซ์ซึ่งเป็นศูนย์กลางของการผลิตพลังงานผ่านปฏิกิริยาการถ่ายโอนอิเล็กตรอน.

NAD+ มีอยู่ในเซลล์ที่มีชีวิตเกือบทุกเซลล์, รวมถึงผู้ที่อยู่ในหัวใจ, สมอง, กล้ามเนื้อ, และปอด. ควบคู่ไปกับไมโตคอนเดรีย, มันมีบทบาทสำคัญในการสร้างพลังงานที่จำเป็นสำหรับการทำงานทางชีวเคมีของเซลล์. พลังงานนี้ถูกเก็บไว้ในโมเลกุล ATP. NAD+ ช่วยสนับสนุนการเผาผลาญในสองวิธีหลัก: ประการแรก, โดยทำให้สามารถเปลี่ยนสารอาหารให้เป็นพลังงานที่ใช้ได้, และที่สอง, โดยทำหน้าที่เป็นโคเอนไซม์—ช่วยโปรตีนเฉพาะที่ควบคุมกระบวนการสำคัญในเซลล์. หน้าที่เหล่านี้มีความสำคัญพื้นฐานต่อการรักษาสุขภาพโดยรวม, ช่วยชะลอความแก่และลดความเสี่ยงต่อการเกิดโรคต่างๆ.